Γενικές θέσεις για την παγκοσμιοποίηση, την ΕΕ και την ελληνική καταστροφή

εισαγωγή στο GREXIT.gr

1 Σήμερα, σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στην Ευρώπη, αναπτύσσεται ένα μαζικό λαϊκό κίνημα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης γενικά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης ειδικότερα. Αυτό το μαζικό κίνημα εκφράζουν τα επιμέρους κινήματα για την εθνική και οικονομική κυριαρχία στη Βρετανία (από όπου και ξεκίνησαν όλα αυτά τα κινήματα) με το Μπρέξιτ, στη Γαλλία με τα Κίτρινα Γιλέκα, στην Ιταλία, στην Κεντρική Ευρώπη κ.λπ. Παντού, έχουμε άνοδο αυτών των μαζικών κινημάτων, που θα πρέπει όμως να διακρίνονται από τα πολιτικά κόμματα που ανέλαβαν εργολαβικά να τα εκπροσωπούν, ενάντια στις παγκοσμιοποιητικές ελίτ (ξένες και συνεργαζόμενες ντόπιες), οι οποίες έχουν οδηγήσει στην ουσιαστική κατάργηση της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας. Δεδομένου όμως ότι κάποια από τα κόμματα αυτά, ιδιαίτερα σε χώρες σαν την Ιταλία και τη Γαλλία αλλά και την Ελλάδα, έχουν παλιούς δεσμούς με ακροδεξιές ή παλαιο-εθνικιστικές ιδεολογίες, η παγκοσμιοποιητική «Αριστερά» κόλλησε, όχι μόνο στα κόμματα αυτά αλλά και στα ίδια τα λαϊκά κινήματα από πίσω τους, τη βολική αλλά και άθλια ταμπέλα των ‘λαϊκιστικών’, ακροδεξιών αν όχι φασιστικών κινημάτων, ακριβώς όπως κάνουν τα πολιτικά, πολιτειακά και μιντιακά όργανα των παγκοσμιοποιητικών ελίτ, ιδιαίτερα στην Ελλάδα που μιλούν σαν να είμαστε στο 1939! Γεγονός που σφράγισε βέβαια ιστορικά το οριστικό τέλος της «αριστεράς» αυτής, όπως φανερώνει το γεγονός της μαζικής μετακίνησης των ψηφοφόρων της στην ευρωπαϊκή εργατική τάξη προς τα κόμματα που εκπροσωπούν τα κινήματα για την εθνική και λαϊκή κυριαρχία.

2 Η «Αριστερά» αυτή, δηλαδή, έχει σήμερα κατά βάση προσχωρήσει στην παγκοσμιοποιητική ιδεολογία των ατομικών δικαιωμάτων (για τους παράνομους μετανάστες κ.λπ.) ή τη δήθεν προοδευτική ιδεολογία για τις σχέσεις των φύλων ή, τέλος, την πανειρηνιστική ιδεολογία της κατάργησης των συνόρων (λες και ζούμε σε μια σοσιαλιστική διεθνή κοινωνία!). Ακόμη και η τέως αντισυστημική Αριστερά παίζει αντίστοιχο ρόλο, αφού έχει υιοθετήσει ολόκληρη την προπαγάνδα των ελίτ κατά των κινημάτων αυτών ότι είναι λαϊκιστικά, ακροδεξιά αν όχι φασιστικά! Όμως είναι αυτός ακριβώς ο σημερινός εκφυλισμός κάθε είδους Αριστεράς που έχει κάνει νεκρή και παρωχημένη τη διάκριση Αριστεράς-Δεξιάς, αφού ουσιαστικά και οι δυο πλευρές σιωπηρά δέχονται σαν δεδομένη την παγκοσμιοποίηση και, άμεσα ή έμμεσα, και το ίδιο το κύριο θεσμικό όργανό της στην Ευρώπη: την ΕΕ. Αν προσθέσουμε σε αυτά ότι η σημερινή παγκοσμιοποίηση μπορεί να είναι μόνο νεοφιλελεύθερη, αφού εξ ορισμού το άνοιγμα και η απελευθέρωση των αγορών δεν είναι συμβατά με οποιοδήποτε ουσιαστικό κοινωνικό έλεγχο επάνω σε αυτές (σαν αυτούς που είχε εισάγει η σοσιαλδημοκρατία, η οποία σήμερα είναι επίσης νεκρή), τότε μπορούμε να αντιληφθούμε καλύτερα την αιτία της ουσιαστικής εξάλειψης σήμερα της Αριστεράς γενικά..

3 Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το βασικό στοιχείο της παγκοσμιοποίησης στον Ευρωπαϊκό χώρο. Η ΕΕ κάθε άλλο παρά αποτελεί μια «Ευρώπη των Λαών», όπως μας υπόσχονταν, με την ελληνική περίπτωση να το έχει καταδείξει ίσως πιο ξεκάθαρα από κάθε άλλη περίπτωση. Ο χαρακτηρισμός «Ευρώπη των Πολυεθνικών» αποτελεί ακριβή περιγραφή της φύσης αυτού του οικοδομήματος, αφού οι μηχανισμοί και οι θεσμοί λειτουργίας του εξυπηρετούν αυτές και μόνο. Και, το κυριότερο, κανένας λαός μέσα στην ΕΕ δεν είναι ελεύθερος να καθορίζει το οικονομικό, πολιτικό και πολιτιστικό παρόν και μέλλον του, το οποίο καθορίζεται αποφασιστικά από την Υπερεθνική Ελίτ (δηλαδή τις ελίτ που ελέγχουν τις κυριότερες πολυεθνικές, καθώς και τις αντίστοιχες πολιτικές και τεχνοκρατικές ελίτ) μέσω των οργάνων της στην Κομισιόν, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο κ.λπ. Και, φυσικά, ήταν η ΕΕ που εισήγαγε με τις συνθήκες Μάαστριχτ, Λισαβόνας κ.λπ. τις περίφημες «4 ελευθερίες», δηλαδή το άνοιγμα και «απελευθέρωση» των αγορών εργασίας, κεφαλαίου, αγαθών και υπηρεσιών. Με άλλα λόγια, την «απελευθέρωση» των αγορών από τους κοινωνικούς ελέγχους που είναι δυνατοί μόνο αν μια χώρα έχει εθνική και οικονομική κυριαρχία. Διότι, βέβαια, δεν νοείται εθνική κυριαρχία όταν ο λαός μιας χώρας δεν ελέγχει τα σύνορά του, όπως επιβάλλουν οι «ελευθερίες» αυτές, και δεν νοείται, φυσικά, οικονομική κυριαρχία όταν βασικά οικονομικά μεγέθη που δίνουν απαντήσεις στα κρίσιμα οικονομικά ερωτήματα σχετικά με το «τι, πώς και για ποιον» παράγουμε δεν δίνονται από τον ίδιο τον λαό μιας χώρας, αλλά, βασικά, από τα πόσα ξένα κεφάλαια και πόσοι μετανάστες θα έρθουν στη χώρα ανεξέλεγκτα.

4 Μολονότι ο Ελληνικός λαός κτυπήθηκε περισσότερο από κάθε άλλο στην Ευρώπη, ώστε να μιλάμε πια για Ελληνική καταστροφή–όχι μόνο οικονομική αλλά και πολιτική και πολιτιστική–, και η Ελλάδα, δικαιωματικά, θα έπρεπε να ήταν η πρώτη χώρα όπου θα είχε αναπτυχτεί παρόμοιο κίνημα, στην πραγματικότητα, είναι η μόνη χώρα όπου δεν έχει αναπτυχθεί καν ένα σημαντικό κίνημα για την εθνική και οικονομική κυριαρχία! Και αυτό, παρά το γεγονός ότι η σημερινή καταστροφή της χώρας (την οποία θα θεμελιώσουμε στην ιστοσελίδα αυτή) επιβλήθηκε από τις ίδιες ελίτ που διαχειρίζονται την παγκοσμιοποίηση, σε συνεργασία με τις Ευρω-ελίτ και, φυσικά, τις ντόπιες υποτακτικές ελίτ που έπαιζαν τον ρόλο του νεροκουβαλητή! Η βασική αιτία για αυτή την περίεργη ανακολουθία είναι, βέβαια, ο ρόλος της ψευδεπίγραφης «Αριστεράς» των απατεώνων του ΣΥΡΙΖΑ η οποία έχει μετατραπεί στο τυφλότερο όργανο των παραπάνω ελίτ, παραβιάζοντας κατά τον χειρότερο δυνατό τρόπο κάθε υπόσχεση που έδινε μέχρι να καταλάβει την πολυπόθητη εξουσία, η οποία αποδείχθηκε ότι ήταν και ο μοναδικός πραγματικός στόχος των αρχολίπαρων που τον απαρτίζουν. Αλλά ακόμη μεγαλύτερη ευθύνη έχει η τέως αντισυστημική Αριστερά, δεδομένης της Ιστορίας της, που στο παρελθόν είχε χύσει αίμα και είχε υποστεί άγρια καταδίωξη για χάρη μιας κοινωνικής αλλαγής που φιλοδοξούσε να είναι σοσιαλιστική. Σήμερα, αυτοί που θα έπρεπε να ηγούνται του αγώνα κατά της παγκοσμιοποίησης και της ΕΕ ασχολούνται με επιθέσεις κατά του «ανερχόμενου φασισμού», σε πλήρη σύμπνοια με τα πολιτικά και πολιτειακά όργανα των ελίτ που καλλιεργούν την ίδια προπαγάνδα, λες και θα μπορούσε να θεμελιωθεί ποτέ φασισμός σε μια χώρα που δεν διαθέτει καν εθνική και οικονομική κυριαρχία, τον οποίο θα μπορούσαν βέβαια οι παγκοσμιοποιητικές ελίτ να τον συντρίψουν οικονομικά ανά πάσα στιγμή… 

5 Με βάση τις παραπάνω γενικές αρχές, που θα θεμελιώσουμε και αναπτύξουμε στην ιστοσελίδα αυτή, το συμπέρασμα που αβίαστα προκύπτει είναι ότι πρέπει οι ίδιες οι λαϊκές δυνάμεις που αγωνίζονται σε κάθε χώρα, και επομένως και στην Ελλάδα, για την εθνική και οικονομική κυριαρχία να αυτο-οργανωθούν σε λαϊκές συνελεύσεις και να δικτυωθούν στον Δήμο, τον Νομό, την περιφέρεια και πανεθνικά για να εκφράσουν τα θεμελιακά αιτήματά τους και να απαιτήσουν τη διενέργεια αρχικά δημοψηφίσματος με ερώτημα:

Εθνική και Οικονομική κυριαρχία έξω από τους θεσμούς της παγκοσμιοποίησης και κυρίως έξω από την ΕΕ ή συνέχιση της σημερινής Κατοχής

Στη συνέχεια, τα εθνικά όργανα του άτυπου αυτού Μετώπου «από τα κάτω», για τη σύμπηξη του οποίου το ΜΕΚΕΑ και όποια άλλη οργάνωση συμφωνεί με τις αρχές αυτές θα πρέπει να παίξουν βασικό ρόλο, θα απαιτήσουν διενέργεια γενικών εκλογών για την υλοποίηση της απόφασης του δημοψηφίσματος.

 

Για όλο το σκεπτικό γύρω από το GREXIT και απαντήσεις σε εύλογες ερωτήσεις μεταβείτε στις Ενότητες:

 

ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ!